Glify Gosford to grupa około 300 egipskich hieroglifów znajdujących się na obszarze znanym jako petroglify aborygeńskie (zachodnie wybrzeże dzisiejszej Australii). Napisy znajdują się na dwóch równoległych ścianach z piaskowca o wysokości około 15 metrów.

Na ścianach możemy zobaczyć symbole, które wyglądają jak statki, kury, psy, ludzie wyprostowani, psie kości i dwa imiona królów, z których tylko jedno można zinterpretować jako Khufu (Cheops). Znajduje się tam również inskrypcja przedstawiająca egipskiego boga Anubisa (boga podziemia).

Tekst został odkryty w 1975 roku przez Alana Dasha, który badał ten obszar przez ponad siedem lat. Profesor Ocking twierdzi, że istnieje wiele powodów, dla których hieroglify te nie są uważane za autentyczne. Jako powód: Występuje problem z kształtami użytych symboli. Nie odpowiadają one temu, co było znane w czasach Cheopsa około 2500 pne Uważa raczej, że teksty mogły zostać napisane w 1920 roku przez żołnierzy australijskich, którzy służyli w Egipcie. Australijski profesor egiptologii Naguib Kanawati jest również zdania, że ​​inskrypcje nie są autentyczne i mówi, że hieroglify użyte w tym miejscu pochodzą z bardzo odległych okresów Egiptu, a niektóre są napisane do góry nogami.

Yousef Awyan i jego przyjaciel Mohamed Ibrahim urodzili się we współczesnym Egipcie. Yousef pochodzi z rodziny, w której mądrość Kemet (pierwotne określenie Egiptu) jest przekazywana ustnie z pokolenia na pokolenie. Można go uznać za Egipcjanina w prawdziwym znaczeniu tego słowa. Mohamed Ibrahim jest znawcą tekstów hieroglificznych. Obaj brali udział w obszernym przeglądzie glifów z Gosford. Muhammad wspomina, że ​​jego analiza tekstów została oparta na trzech uznanych naukowo źródłach współczesnej interpretacji egipskich hieroglifów. Ponadto, we współpracy z Yousef, wykorzystali bogate doświadczenie wieloletniego badania tekstów na ścianach świątyń i grobowców.

Prawie trzygodzinna prezentacja szczegółowo opisuje kroki, które pomogły obojgu rozszyfrować przesłanie pozostawione nam przez starożytnych przodków. Raport składa się z dwóch części. Pierwsza jest napisana o rejsie wraku statku u wybrzeży nieznanego kraju (dzisiejsze wybrzeże Australii Zachodniej). Z całej załogi przeżyło bardzo niewiele osób. Druga część dotyczy podróży na zachód, która była określeniem podróży do zaświatów (do zaświatów). Yousef i Muhammad stwierdzają, że była to prawdopodobnie próba sformułowania tekstu pogrzebowego jako zmarłego, jak to było w zwyczaju egipskiej tradycji tamtych czasów.

Jeśli chodzi o datę wypadku, wspominają o kartuszu faraona Chufu. Wskazują jednak, że bardzo niefortunne byłoby automatyczne stwierdzenie, że do incydentu doszło za panowania Chufu (około 2600 roku p.n.e.), co odpowiada IV dynastii, gdyż nazwa Chufu była powszechnie używana już w 4 dynastii - na długo przed panowanie faraona Chufu. Zwracają również uwagę, że 26-centymetrowy posąg Chufu z kości słoniowej nie może być, według Yousefa, autentycznym przedstawieniem władcy 5. dynastii, ponieważ został znaleziony w grobowcu z Abydos z 4 dynastii.

Mahomet dalej obala błędne konkluzje australijskiego Egipcjanina spiskowcy. Przeciwnie, wskazuje, że pisarz musiał być tubylcem głośniki (znawca pisarstwa), ponieważ używał (mówiąc najprościej) dialektycznych form pisma, których nie ma w podręcznikach XX wieku. (Tekst miał zostać sfałszowany około 20 r.)

Yousef i Mohamed podkreślają również, że tekst został napisany z podłogi, że tak powiem, bez wcześniejszego przygotowania. Symbole nie są zapisywane w ciągłych wierszach lub kolumnach, jak to ma miejsce w tekstach egipskich. Gdyby to był współczesny plagiat, autor byłby oparty na szablonie i miałby zatem jasną wizję przed tym, co napisze. Próbowałby naśladować formę (styl) powszechnie znanych tekstów, co nie ma miejsca.