Latająca świątynia nerkowca

Najbardziej kolorowy opis latającej świątyni, a nawet latającego miasta, to chwalebny hymn do świątyni Kesh, która była siedzibą bogini Ninchursanga znanej również jako Nintu lub Ninmach. Ta bogini narodzin była odpowiedzialna za stworzenie wszelkiego życia, a zwłaszcza ludzi. To Lady of the Mountains (jak można przetłumaczyć jej imię) jest w wielu mitach. Często stoi u boku Enki, boga mądrości, zgodnie z planem, który stworzyła pierwszego ludu, a wraz z Bogiem Enlilem, władcą bogów, spłodził boskiego bohatera Ninurta, który spotkał potężnego potwora Asagę zagrażającego porządkowi świata i samym bogom.

Goddess Ninchursanga - twórca ludzi

Najwcześniejsze teksty poświęcone Świątyni Kesh zostały odkryte w miejscu Abu Salabí i pochodzą z połowy trzeciego tysiąclecia. Jest to zatem jeden z najstarszych zabytków literackich starożytnych Sumerów, wraz z tekstami takimi jak Rady Szurupakka lub krótkie wiersze poświęcone poszczególnym bogom zwanym ekspertami hymnu Za-mi. Cała kompozycja została starannie skopiowana do starożytnego okresu babilońskiego, prawie przez tysiąc lat. Sama lokalizacja miasta, w którym znajdowała się świątynia, nigdy nie została dokładnie określona, ​​chociaż niektórzy eksperci kojarzą ją z Tell al-Wilayah. Jeśli jednak prawda tego, co sugerują starożytne teksty, że był to latający statek kosmiczny, jest prawdą, fakt ten wcale nie jest zaskakujący.

Dobra siedziba unosząca się w niebie

Piosenka zaczyna się od prologu, w którym Enlil wychodzi z domu i rozgląda się za krajobrazem, który składa mu hołd. Kesh „podniósł głowę”, a Enlil dał mu pochwałę zawartą w tym hymnie. Sama świątynia została podobno zaprojektowana przez samą boginię Nisaba, której kompetencje obejmowały między innymi geometrię, matematykę, pisanie i astronomię. Była wiodącą naukowcem sumeryjskiego panteonu, który według starożytnych tekstów trzyma w dłoni talerz z lapis lazuli przedstawiający konstelacje. Następnie następuje lista tradycyjnych epitetów przypisywanych świątyniom, która podkreśla znaczenie podwyższonego płaskowyżu. Sama świątynia jest porównywana do góry, która wznosi się do nieba. Tekst jest podzielony na poszczególne części zwane „domami”, a już w drugiej części jest sformułowany w następujący sposób:
„Dobra siedziba, zbudowana w dobrym miejscu, siedziba Kesa zbudowana w dobrym miejscu, unosząca się w niebiosach jak barka książęca, jak święta barka z ... bramą, jak niebiańska łódź, platforma wszystkich ziem!”
Tekst podkreśla, że ​​Kesh unosi się w niebie i porównuje go do niebiańskiej łodzi (sumeryjska Ma-anna), w której Inana i Enki In uciekli z Inany ze wszystkimi boskimi zasadami (ME) obdarzonymi przez pijanego Enki. Między innymi w tej części hymnu stwierdza się, że świątynia „ryczy jak wół, ryczy jak dziki byk”, co sugeruje, że budynek ten wydał zadziwiający hałas. Hałas jest również często kojarzony z bogami lub boskimi przejawami wstępującymi lub zstępującymi z nieba, o czym świadczą różne opisy w Biblii judeochrześcijańskiej, ale także w innych tradycjach.

Nierealne wymiary

Trzecia część jest bardzo trudna do odczytania, ponieważ zawiera liczne porównania, które mogą nie być całkiem jasne dla współczesnego czytelnika. Zaczyna się od oceny świątyni, która ma „10 rekinów w górnym końcu i 5 rekinów w dolnej części; dom, na górnym końcu 10 wierteł, na dolnym końcu 5 wierteł! ”
Gdyby nie była to tylko przesada starożytnych skrybów, którzy chcieli przesadzić z imponowaniem tego budynku, ta czcigodna konstrukcja miałaby kształt odwróconej ściętej piramidy o długości 360 m² (mniej niż 19 x 19 m) na górnym końcu i 180 m² na dole i jednocześnie niewyobrażalne 648 000 m² (pozornie 900 x 720 m) na górnym końcu i 324 000 m² na dole. Z drugiej strony, inne stoły niosące ten hymn pokazują różne wymiary, mianowicie 1 sarge i 1 wiertło na górnym końcu oraz 5 sarg i 5 wierteł na dolnym końcu. Oznaczałoby to, że obiekt miał bardziej konwencjonalny kształt piramidy o wymiarach 36 m² na górnym końcu naprzeciwko 180 m² na dolnej i 64 800 m² na górnym końcu w porównaniu do 324 000 m² na dole. Eksperci są zdezorientowani tymi wymiarami i układem, a zatem oferują wyjaśnienie, że dolny koniec oznacza widok z góry, a górny koniec oznacza ogólną powierzchnię budynku. Należy jednak zauważyć, że Kesh nie jest tylko jednym budynkiem, ale jest opisany jako całe miasto, które pochłania bogactwo bydła i owiec, w którym biegnie stado jeleni. Reszta trzeciej części zawiera tajemnicze i trudne do zrozumienia porównanie górnego i dolnego końca świątyni z różnymi zwierzętami, takimi jak dzikie byki lub owce. Niektóre porównania są być może bardziej zrozumiałe - w szczególności porównanie z powierzchniowym pelikanem sugeruje, że to pływające miasto było w stanie wylądować i nawigować. Potwierdziłby to fragment pochwały pochwały Enlila, która stwierdza, że ​​korzenie świątyni znajdują się w Abz, na głębokości podwodnej, lub porównanie jej dolnej części ze źródłem w przeciwieństwie do górnej części w porównaniu z górą. Górną i dolną część świątyni porównano również w tekście z bronią, mianowicie maczugą i toporem.

Tablica ze świątyni Ninchursanga w Tell el-Obejdu

Dom Anunny

Poniżej Kesh nazywany jest domem Anunny, niebiańskich istot o szlachetnym pochodzeniu, a przede wszystkim domem Ninchursanga, bogini stwórcy odpowiedzialnej zgodnie z mitem Enki i Ninmach (inna nazwa Ninchursangy) za formowanie pierwszych ludzi zgodnie z planem i instrukcjami Enki. Twórczą rolę Ninchursanga i jego opactwa potwierdza ten hymn, w którym świątynia jest określana jako „dom, w którym rodzą się niezliczone rzesze ludzi” i „dom, w którym rodzą się królowie”. Ponadto w piątej części Ninchursanga bezpośrednio pomaga w porodach zachodzących w tym dworku, który mógł być ogromnym zoo i biologicznym laboratorium z wyposażeniem umożliwiającym sztuczne zapłodnienie, manipulacje genetyczne i klonowanie zarówno ludzi, jak i wielu gatunków zwierząt.
Przedostatnia część poświęcona jest kapłanom służącym w tej świątyni i odbywającym się w niej rytuałom, którym towarzyszą różne instrumenty muzyczne. Jest bezdyskusyjnym faktem, że starożytni Sumerowie, podobnie jak ich bogowie, lubili produkować muzykę wysokiej jakości i nagrywali w swoich tekstach szereg instrumentów smyczkowych i perkusyjnych. Ostatnia część kończy cały hymn wyzwaniem, a jednocześnie ostrzega, że ​​ludzie przybywają do miasta Kesh, ale jednocześnie nie podchodzą zbyt wiele bez należytego szacunku i podziwu. Oczywiście Kesh pojawia się również w świątyniach w Hymn, gdzie opisano go następująco:
„O, potężny nerkowcu, z nieba i ziemi, budzący przerażenie jak wielka rogata żmija, dom Ninchursanga, zbudowany w przerażającym miejscu!”

Wałek uszczelniający z motywem ludzkiej twórczości

Pochodzenie kosmiczne

Szczegółowy opis świątyni Kesh niewątpliwie przywołuje ideę ogromnej anteny, a nawet statku kosmicznego, którego wnętrze kryje nie tylko laboratoria biologiczne, ale także rozległe pomieszczenia z żywymi zwierzętami i, oczywiście, komnaty jego dowódcy, twórcy Ninchursanga w jej zadaniach. Jest całkiem możliwe, że ta unosząca się baza służyła jako statek macierzysty Anunny, zapewniając połączenie między sferą kosmiczną a ziemią. Dowodzi tego częste występowanie AN KI, który oznacza niebo i ziemię w tym tekście. Jednak termin ANKI można również rozumieć jako termin wszechświata lub wszechświata - suma sfer niebieskich i ziemskich oraz niematerialnych i materialnych. Łącząc AN i KI, zgodnie z sumeryjskimi tekstami kosmogonicznymi, stworzono sam wszechświat, a poprzez ich oddzielenie przez boga Enlila ponownie, oddzielny AN i KI stworzono w świecie materialnym zamieszkanym przez rośliny, zwierzęta, a następnie ludzi.