Teksty sanskryckie są pełne odniesień do bogów i niebiańskich bitew, w których wykorzystywani byli potężni Vimans wyposażony w wyrafinowaną śmiercionośną broń. Dawno, dawno temu na Ziemi było ich kilka (na stałe lub tymczasowo) ras ludzkich. Niektórzy z nich próbowali zdobyć w walce dominację nad naszą planetą.

Narracja tych spotkań była przekazywana ustnie z pokolenia na pokolenie, aż w ciągu stuleci została ostatecznie napisana na papierze. Dziś możemy o nich czytać w świętych eposach, takich jak „Ramayana”, „Mahabharata”, „Bhagavata Purana” i inni.

Swami Vivekananda

Na końcu 19. wiek wprowadził indyjskiego jogina Swami Vivekananda jako pierwsza religia i filozofia wedyjska w Stanach Zjednoczonych i Europie. Spotkał wielkich naukowców i myślicieli, takich jak Edison, Lord Kelvin i nasza wspaniała Nikola Tesla. Tesla była głęboko zainspirowana koncepcjami i wiedzą Vivekanandy zdobytą dzięki Wedom indyjskim. Był także zafascynowany kosmologią wedyjską i jej koncepcjami, i zrozumiał, że doskonale uzupełniają one istniejące teorie zachodnie. Jednak Tesli nie udało się „pokazać tożsamości energii i materii. Matematyczny dowód tej zasady przyszedł około dziesięć lat później, kiedy Albert Einstein opublikował swój artykuł na temat teorii względności. To, co znali na wschodzie dla 5 000 od lat jest znane na Zachodzie… ”(Tesla w Memorial Society of New York).

Wedyjskie teksty mówią, że „latający pojazd” - znany nam jako Viman - może poruszać się jak UFO, jednak pilot machał - w górę, w dół, do przodu lub do tyłu. Miał owalny kształt i poruszał się z dużą prędkością dzięki rtęci wytwarzanej przez silny strumień powietrza. Najwyraźniej Merkury odegrał ważną rolę w napędzie tych „niebiańskich rydwanów”, często opisywanych w starożytnych tekstach sanskryckich.

W swoim „Podręczniku antygrawitacyjnym” David H. Childress wspomina o innym indyjskim źródle, Samar, mówiąc, że „Vimany były dobrze zbudowane i gładkie, ładowane rtęcią żelazne maszyny, które pozostawiły ryczący płomień”.

Rtęć

Czy „jest możliwe, że rtęć miała coś wspólnego z systemem naprowadzania i napędu Vimána”? Czy radzieckie odkrycie „odwiecznych narzędzi używanych w nawigacji statków kosmicznych” w odległych jaskiniach Turkiestanu i pustyni Gobi może wskazywać na znaczenie rtęci w konstrukcjach Vimana? Te tajemnicze urządzenia zostały opisane jako półkuliste przedmioty wykonane ze szkła lub porcelany, zakończone stożkiem z kroplą rtęci w środku.

„Vaimanika Sastra” to sanskrycki tekst dotyczący technologii kosmicznej, odkryty na nowo w indyjskiej świątyni w 1875 roku, datowany na IV wiek pne.

W swojej książce „Vaimanika Sastra” Bharadwaja powiedział mądrym, zebrał informacje o Vimanach z co najmniej osiemdziesięciu starych tekstów i epopei wedyjskich. Uczeni, którzy znaleźli to dzieło Bharadwaja w 1918 w Barbuda Royal Sanskrit Library na północ od Bombaju w Indiach, zweryfikowali jego autentyczność, w tym autentyczność rękopisów, które z niej wyciągnął.

Latające pojazdy

Jego praca obejmuje szczegółowy opis pojazdów latających do lotnictwa cywilnego i wojennego, dwu- i trzypiętrowych samolotów towarowych i pasażerskich używanych do transportu od 400 do 500 osób. Zawiera także szczegóły konstrukcyjne - 31 podstawowych elementów tych pojazdów i 16 rodzajów użytych materiałów, pochłaniających światło i ciepło, instrukcje dla pilotów, dokładne wymiary i opisy, jaki rodzaj metalu i innych materiałów byłby najbardziej odpowiedni do budowy samolotów, w tym niezniszczalnych i ognioodpornych instrumentów.

Bharadwaja powiedział, że mądrzy odnoszą się przynajmniej do starożytnych biur 70 i ekspertów lotniczych 10; niestety zasoby te zostały dziś utracone.

Jest bardzo mało prawdopodobne, aby jakikolwiek, nawet najbardziej błyskotliwy poeta lub pisarz, mógł stworzyć coś w rodzaju „bajek high-tech” z dokładnym opisem potężnej broni i wyrafinowanych pojazdów. Z drugiej strony jest prawdopodobne, że autorzy późniejszych tekstów o Vimanas pisali jako obserwatorzy, opierając się na znacznie starszych tekstach i oczywiście nie rozumieli aż tak bardzo zasady ich napędu ani innych szczegółów technicznych.

Latające miasta

Teksty te opisują potężne Vimany, zarówno gigantyczne, jak i mniejsze, przeznaczone tylko dla jednego pasażera. Obok nich znajdują się opisy „prawie samodzielnych latających miast” poruszających się w przestrzeni. Te „miasta” - gigantyczne obiekty obracające się wokół własnych osi - były przestronne i bogato zdobione. Takie kosmiczne miasta ze specjalnymi bramami dla maszyn lądujących nieustannie krążyły wokół Ziemi.

Budowa tych wehikułów jest też opisana w "Samaranganasutradharze". Praca, która daje nam wgląd w wiedzę technologiczną starożytnych Indii, ma jeden z osiemdziesięciu trzech długich rozdziałów poświęconych różnym urządzeniom mechanicznym. Na przykład, wyjaśniono tutaj budowę latających pojazdów w kształcie ptaka. Istnieje również kilka wersetów dotyczących robotów, które mają pełnić rolę strażników.

Wskazówka do książki z uniwersum Sueneé

OMNIVERZUM

W tym przewodniku naukowym Omniverz Alfred Lambremont Webre przedstawia oszałamiające, powtarzalne dowody życia pozaziemskiego i pozaziemskiego na temat inteligentnych cywilizacji składających się z dusz w życiu pozagrobowym super tajnej technologii pozaziemskiej oraz istnienia tajnej bazy i życia na Marsie.

Omniverzum